معرفی سه اپلیکیشن برای نجات از اعتیاد به گوشی

✍ اسفندیار خدایی 
گوشی‌های هوشمند بیش از هر اختراع دیگری زندگی بشر را دگرگون کرده‌اند. این ابزار جادویی نه تنها بسیاری از وسایل و فناوری‌های پیشین را به حاشیه برده، بلکه آن‌ها را عملاً جایگزین کرده است؛ از رادیو، تلویزیون، روزنامه و کتاب گرفته تا کامپیوتر، دوربین عکاسی، ضبط‌صوت، ساعت مچی، تلفن عمومی، عابربانک و ماشین‌حساب، و ده‌ها نمونهٔ دیگر. اما تحول ناشی از گوشی‌های هوشمند تنها محدود به ابزارها نیست؛ مدارس و معلمان سنتی، بانک‌ها، واسطه‌ها، دلال‌ها، بازارها و بسیاری از مشاغل نیز با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند. افزون بر این، با ظهور هوش مصنوعی، طیف جدیدی از مشاغل—مانند پزشکان عمومی، مترجمان، کارگران، نگهبانان، دامپزشکان، مشاوران حقوقی و رانندگان—در معرض دگرگونی یا حذف تدریجی قرار گرفته‌اند.

تأثیر گوشی‌های هوشمند اما فراتر از جایگزینی ابزارها و مشاغل است. این وسیله امروز به «مرکز فرماندهی» زندگی انسان تبدیل شده و نقشی تعیین‌کننده در تفکر، تصمیم‌گیری، ارتباطات و سبک زندگی ما ایفا می‌کند. با وجود تمام مزایای شگفت‌انگیز آن، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های عصر حاضر، وابستگی افراطی به گوشی و فضای دیجیتال است. اثرات این اعتیاد می‌تواند به همان اندازه خطرناک باشد که اعتیاد به مواد مخدر، ابتلا به سرطان یا تصادفات رانندگی؛ سلامت جسمی و روانی، کارایی شغلی، اقتصاد خانواده و حتی روابط اجتماعی و خانوادگی را تهدید می‌کند. بنابراین، اگرچه گوشی‌های هوشمند خدمات شگفت‌انگیزی ارائه می‌دهند، نمی‌توان به سادگی ادعا کرد که انسان امروز خوشبخت‌تر از قبل از اختراع آن‌هاست.

اعتیاد به گوشی و شبکه‌های اجتماعی پدیده‌ای نسبتاً جدید است که پیامدهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اخلاقی آن هنوز به‌طور کامل در پژوهش‌های علمی بررسی نشده است. تقریباً همهٔ متخصصان و مشاوران بر این نکته اتفاق نظر دارند که استفاده از گوشی باید کنترل و محدود به ساعات مشخصی شود، اما این تنها یک توصیهٔ کلی است. واقعیت این است که در مواجهه با وسوسه‌های این ابزار جادویی، نمی‌توان تنها با نصیحت و اتکاء به ارادهٔ فردی به نتیجه رسید.

شاید شما هم بارها تصمیم گرفته‌اید استفاده از گوشی را محدود کنید تا به زندگی، کار، خانواده یا سلامت خود بیشتر برسید، اما همان روز نخست شکست خورده‌اید و حتی تصمیم خود را فراموش کرده‌اید. جذابیت‌های بی‌پایان گوشی و شبکه‌های اجتماعی به‌راحتی ما را درگیر می‌کنند و ارادهٔ لحظه‌ای دوام چندانی ندارد.

استفاده از اپلیکیشن‌ها برای کنترل گوشی

استفاده از اپلیکیشن برای کنترل گوشی ممکن است در نگاه اول متناقض به نظر برسد. چگونه ممکن است از خود گوشی برای رهایی از اعتیاد به گوشی کمک گرفت؟ تجربهٔ عملی نشان می‌دهد این روش بسیار مفید است. این اپ‌ها با ایجاد یک «مانع خارجی» و «وقفهٔ هوشمند»، چرخهٔ رفتارهای ناخودآگاه ما را قطع می‌کنند. مواجهه با صفحهٔ قفل یا تایمر هنگام باز کردن برنامه، مغز را از حالت خودکار خارج کرده و فرصتی برای تصمیم‌گیری آگاهانه فراهم می‌کند. این وقفهٔ کوتاه همان لحظه‌ای است که به شما اجازه می‌دهد بپرسید: آیا واقعاً نیاز به این استفاده دارم یا صرفاً تحت تأثیر یک عادت وسوسه‌انگیز هستم؟ 

این اپلیکیشن‌ها برخلاف تصمیمات ما انسان‌ها که تحت تأثیر خستگی، استرس یا ضعف لحظه‌ای شکسته می‌شوند، قوانین مکانیکی ثابت و غیرقابل چانه‌زنی ایجاد می‌کنند. آن‌ها می‌توانند مدت استفاده را دقیق ثبت کنند، پس از رسیدن به حد تعیین‌شده دسترسی را مسدود کنند و حتی مسیرهای دور زدن را ببندند. این اپ‌ها نقش یک «نگهبان همیشگی» را ایفا می‌کنند و باعث شکل‌گیری یک «مرز رفتاری» می‌شوند که به‌تدریج به آن عادت می‌کنیم. مزیت مهم آن‌ها این است که دقیقاً در همان نقطه‌ای عمل می‌کنند که وسوسه

بریکس دارد فرصت‌سوزی می‌کند

نویسندگان: Oliver Stuenkel and Alexander Gabuev

منبع: فارن افرز

عنوان انگلیسی:
BRICS Is Missing Its Chance

امسال، بریکس — یک گروه ده‌کشوری که پنج عضو نخست آن برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی بودند — به لطف یک عامل واحد دوباره احساس هدف‌مندی پیدا کرده است: ایالات متحده. با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید، این بلوک بیش از هر زمان دیگری شبیه یک سپر ضروری در برابر نظمی جهانی است که هر روز بی‌ثبات‌تر و چندپاره‌تر می‌شود. بسیاری از اقدامات ترامپ — از جنگ تعرفه‌ای آشفته علیه دوستان و دشمنان گرفته تا حملات به ایران و اقدامات نظامی مشکوک از نظر قانونی در آمریکای لاتین، و خروج از توافق اقلیمی پاریس — محکومیت بریکس را برانگیخته است. سیاست‌های ترامپ، اهداف بنیادین شکل‌گیری بریکس را در برابر دید اعضا آشکارتر کرده است: کمک به اعضا برای سازگاری با جهانی کمتر غرب‌محور، افزایش قدرت چانه‌زنی با واشنگتن و یافتن گزینه‌هایی جایگزین برای نهادهای تحت سلطه غرب مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول.

اما با وجود منافع مشترک، بریکس هنوز آماده بهره‌گیری از این «لحظه» نیست. اعضای آن — که اکنون شامل مصر، اتیوپی، ایران، اندونزی و امارات متحده عربی نیز می‌شود — بیش از حد دچار اختلاف‌اند که بتوانند این گروه را به چالشی واقعی برای آمریکا تبدیل کنند. سطح خصومت اعضا با ایالات متحده یکسان نیست و هر یک به‌دنبال حفظ خودمختاری استراتژیک خویش‌اند. در نتیجه، بلوک در به‌کارگیری قدرت جمعی خود ناتوان خواهد ماند. برای متحد شدن و بهره‌گیری از توان مشترک، بریکس باید به چیزی شبیه گروه G-7 تبدیل شود — گروهی متشکل از کشورهای پیشرفته که برای تحقق هدف و ارزش‌های مشترک، بخشی از استقلال استراتژیک خود را قربانی می‌کنند. اما پیوند میان کشورهای بریکس اساساً بر رد سلطه آمریکا استوار است، نه بر ارزش‌ها یا اعتماد مشترک؛ بنابراین بعید است انسجامی پیدا کنند که این بلوک را به نیرویی ژئوپلیتیک مؤثر تبدیل کند.

قدرت در تعداد

در حالی‌که رؤسای‌جمهور پیشین آمریکا عمدتاً بریکس را نادیده می‌گرفتند، ترامپ رویکردی تقابلی اتخاذ کرده است. او بریکس را «ائتلافی ضدآمریکایی» خوانده و مکرراً تهدید کرده است که در صورت کنار گذاشتن دلار از جایگاه ارز ذخیره، علیه اعضای بریکس تعرفه ۱۰۰ درصدی وضع خواهد کرد. فعلاً دولت ترامپ به‌جای حمله به کل بلوک، با تک‌تک کشورها درگیر شده است. برخی اعضا مانند چین و روسیه بهتر از دیگران — همچون برزیل، هند و آفریقای جنوبی — قادر به تحمل فشار آمریکا هستند. اما اکنون همه آن‌ها به‌روشنی درک کرده‌اند که تنها زمانی قدرت دارند که متحد باشند: هرچه رفتار آمریکا سلطه‌جویانه‌تر شود، اهمیت بریکس برای اعضا بیشتر می‌شود.

ترجمه و تنظیم: اسفندیار خدایی

پکن سال‌هاست به اعضای بریکس هشدار داده که نظم تحت رهبری آمریکا بی‌ثبات است و به خلق‌وخوی سیاسی واشنگتن و متحدانش بستگی دارد. رهبران چین، بازگشت ترامپ و بی‌اعتباری آمریکا به‌عنوان شریک توسعه را دلیلی روشن بر این دانسته‌اند که تلاش چین برای ایجاد نهادهای موازی — مانند بانک توسعه جدید — نه شتاب‌زده، بلکه آینده‌نگرانه بوده است. پیامدهای تعرفه‌های «روز آزادی» ترامپ، از جمله نوسان در بازار اوراق قرضه آمریکا و تلاطم در ارزش دلار، برخی کشورهای درحال‌توسعه را به سمت کاهش وابستگی خود به دلار سوق داده است. برای چین و شرکایش در بریکس، این فرصت مناسبی است برای تقویت خدمات مالی خارج از کنترل آمریکا، توسعه ابزارهایی برای کاهش وابستگی به دلار و تسهیل تجارت با ارزهای جایگزین.