نویسنده: James D. Zirin
منبع: Hill International
غزه امروز سرزمینی ویران و نابودشده است. هیچ فلسطینی‌ای — جز به دلیل حق تعیین سرنوشت—رغبت ندارد در آنجا بماند. در عین حال، هیچ‌یک از قدرت‌های عربی نیز تمایلی ندارند که فلسطینی‌ها در غزه باقی بمانند، به‌جز حماس.
اگر دو میلیون فلسطینی ساکن غزه از آنجا خارج شوند، مشکل حل خواهد شد. اما راه‌حل چیست؟ ترامپ پاسخی ساده و سریع ارائه داده است: انتقال دائمی این جمعیت از غزه. اما مقصد کجاست؟ چگونه این جابه‌جایی انجام خواهد شد؟ چه کشوری آنها را خواهد پذیرفت؟ مشخص نیست. این ایده‌ای بی‌پایه و اساس و کاملاً غیرعملی است.
چه کسی مسئول اجرای این طرح خواهد بود؟
آیا ارتش آمریکا قرار است این مأموریت خطرناک را بر عهده بگیرد؟ حماس همچنان یک نیروی مسلح قدرتمند است. آیا ترامپ تصور می‌کند که اعضای حماس به‌راحتی سلاح‌های خود را زمین گذاشته و در صحرای سینا محو خواهند شد؟
و چه کسی هزینه بازسازی غزه را تأمین خواهد کرد؟
قطعاً نه آمریکا! شاید ترامپ تصور می‌کند که می‌تواند این هزینه را از بودجه‌ای که با قطع کمک‌های USAID و وزارت آموزش صرفه‌جویی شده، تأمین کند. این همان سیاست "اول آمریکا" در نسخه جدید آن است!
در دنیای خیالی ترامپ، غزه به یک مقصد گردشگری تبدیل خواهد شد—یک "والهالا" در خاورمیانه، با سواحل پر از هتل‌هایی که احتمالاً متعلق به ایلان ماسک خواهد بود، و یک "ریویرا غزه" که در آن میلیاردرهای دوست ترامپ با قایق‌های تفریحی خود لنگر می‌اندازند و از آفتاب مدیترانه‌ای لذت می‌برند.
این ایده آنقدر خام و غیرواقعی بود که کاخ سفید فوراً مجبور شد موضع خود را تعدیل کند. سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، کارولاین لیویت، توضیح داد که وقتی ترامپ گفت آمریکا "مالک" غزه خواهد شد، به این معنا نبود که ایالات متحده هزینه بازسازی را بر عهده خواهد گرفت یا نیروی نظامی به آنجا اعزام خواهد کرد.
البته که نه! چرا آمریکا باید پول و منابع خود را صرف فلسطینی‌ها کند؟ اما چگونه می‌توان "مالک" غزه شد بدون اینکه هزینه‌ای پرداخت؟ شاید از طریق یک کنسرسیوم عربی؟ درست همان‌طور که مکزیک قرار بود هزینه دیوار مرزی را بپردازد!
عواقب خطرناک این پیشنهاد
این طرح، هرگونه شانس عادی‌سازی روابط میان عربستان و اسرائیل را از بین خواهد برد، "توافقات ابراهیم" که یکی از مهم‌ترین دستاوردهای سیاست خارجی ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش بود را نابود خواهد کرد، پیمانهای صلح اسرائیل با مصر و اردن را که دو ستون اصلی سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا هستند، تضعیف خواهد کرد و در نهایت، ایران را در زمانی که در موضع ضعف قرار دارد، دوباره تقویت خواهد کرد.
ترامپ ظاهراً فراموش کرده است که یکی از اصول کلیدی کمپین‌های انتخاباتی‌اش انتقاد از مداخلات بی‌حاصل آمریکا در خارج بود. این طرح، نه‌تنها غیرعملی بلکه بسیار خطرناک است—و بدتر از همه، این پیشنهاد از سوی رئیس‌جمهور سابق آمریکا مطرح شده است! جای تعجب نیست که بنیامین نتانیاهو هنگام شنیدن این ایده از زبان ترامپ، لبخندی معنادار به لب داشت.
پاکسازی قومی؟!
ترامپ در واقع پیشنهاد داده است که آمریکا در نوعی پاکسازی قومی در نوار غزه نقش داشته باشد. آمریکا و پاکسازی قومی؟ جنون محض!
ترامپ مدعی است که رهبران جهان و حتی کشورهای منطقه از این طرح حمایت می‌کنند. دروغ محض! درست پس از دیدار ترامپ با نتانیاهو، عربستان سعودی بیانیه‌ای صادر کرد و بار دیگر حمایت خود از راه‌حل دو دولت را اعلام نمود. مصر و اردن نیز قاطعانه هرگونه انتقال فلسطینی‌ها به سرزمین‌های خود را رد کرده‌اند. هیچ کشوری حاضر به پذیرش این جمعیت نیست. با این حال، ترامپ همچنان اصرار دارد که "مردم" از این طرح حمایت می‌کنند—شاید همان "مردمی" که به او گفتند در انتخابات ۲۰۲۰ پیروز شده است!
سیاست آمریکا در خاورمیانه
پاکسازی قومی و استعمارگری نوین هرگز بخشی از سیاستهای آمریکا نبوده‌اند. و نباید هم به سیاستهای آمریکا در خاورمیانه تبدیل شوند. این ما نیستیم!
ممکن است پس از ماه‌ها جنگ و ویرانی، برخی فلسطینی‌ها داوطلبانه غزه را ترک کنند و در جایی دیگر زندگی کنند. اما آن "جای دیگر" کجاست؟ برای کسی که دانش چندانی از سیاست خارجی ندارد، این پیشنهاد ممکن است معقول به نظر برسد. اما همان‌طور که در نمایشنامه مکبث آمده است، این تنها "یک خنجر خیالی" است—یک توهم!"
غزه شاید به ویرانه‌ای بمباران‌شده تبدیل شده باشد، اما فلسطینی‌ها حاضر به ترک آن نخواهند شد. غزه، برای آنان، آخرین سنگر فلسطین است. اگر ترامپ واقعاً قصد دارد فلسطینی‌های غزه را به خروج از آن ترغیب کند، باید پیشنهادهای مالی وسوسه‌انگیزی ارائه دهد—همان‌گونه که سیا هنگام خروج نیروهایش از مناطق حساس این کار را انجام می‌دهد.
اما اگر فلسطینی‌ها نپذیرند چه خواهد شد؟
آیا ترامپ دستور انتقال اجباری آنها را صادر خواهد کرد؟ اگر افسران ارتش آمریکا از این دستور سر باز زنند و آن را غیرقانونی و جنایت علیه بشریت بدانند، چه خواهد شد؟ آیا ترامپ وزیر دفاع خود، پیت هگست، را مأمور رسیدگی به این مسئله خواهد کرد؟ اگر هگست عقل سلیم داشته باشد، تنها یک پاسخ خواهد داشت: دادگاه نظامی!
یا شاید پام باندی را مأمور رسیدگی به قضیه کند—همان فردی که اعلام کرده است می‌خواهد ترامپ را سربلند کند. در هر صورت، ترامپ افسران مخالف خود را در همان جایی قرار خواهد داد که می‌خواهد—در دادگاه عالی!
نتیجه‌گیری
آنچه پیشنهاد ترامپ را کاملاً غیرقابل قبول می‌کند این است که با هرآنچه که او ادعا می‌کند در خاورمیانه به دنبال آن است، در تضاد است—ثبات منطقه و عادی‌سازی روابط اسرائیل با همسایگان عربش.
ترامپ ذاتاً آشوبگر است و گاهی این ویژگی می‌تواند مؤثر باشد. اما این طرح او آشوبی بی‌حد و مرز است. این نه یک ایده خارج از جعبه بلکه خارج از عقلانیت است!
اگر ترامپ در یک نشست مطبوعاتی نتوانسته باشد اعتبار خود را نابود کند، حداقل اعتبار آمریکا را در خاورمیانه به‌شدت خدشه‌دار کرده است.
تهیه شده: اسفندیار خدایی
